Frans Hagenaars is vol overgave werkend in de muziek sinds 1987. Hij begon zijn carrière als muzikant en richtte zich vervolgens op muziekproductie. In 1992 produceerde hij, in zijn huisstudio, het album Palomine van Bettie Serveert, waarmee hij zichzelf en de band op de kaart zette. Hagenaars kwam in contact met Daryll-Ann manager Ferry Roseboom, met wie hij een platenlabel oprichtte: Nothing sucks like Electrolux. Later werd de naam veranderd naar Excelsior Recordings.
Naast het werken aan opnames in zijn inmiddels in Amsterdam Noord gevestigde studio houdt hij zich, op gepaste afstand, bezig met het reilen en zeilen van Excelsior. Hagenaars werkt meestal analoog maar schuwt geenszins het digitale gereedschap. Zijn motto is in een zo’n plezierige mogelijke sfeer de muzikanten zo prettig mogelijk te laten werken. Hij ziet het vooral als zijn taak om de techniek niet in de weg te laten staan.
Tijdens Booster is Frans op zoek naar acts die willen leren hoe ze verder moeten komen, maar niet alles voor zoete koek nemen.
