Robin Scherpen is van jongs af aan dromer. Rond zijn 17e kwam hij voor het eerst in contact met de klassieke gitaar. Toen al bewust van het feit dat er voor hem geen puurdere manier van muziek maken was, begon Scherpen op zijn 18e op het conservatorium.
In zijn derde studiejaar was er een grote omslag.
Door een oogaandoening werd hij slechtziend en kon steeds moeilijker zijn partituur lezen.
Hierdoor kwam Scherpen los van zijn partituur. Met rust in zijn geest en een nieuwe vorm van essentie, componeerde Scherpen zijn album vanuit het hart, zonder ooit een noot op papier te zetten.
